"Mezarlıklar, vazgeçilmez insanlarla doludur! Vazgeçilmez olmadan aktif hayattan ayrılmak çok huzur vericidir."
 "Bilgili ve becerikli kadrosu olmayan yöneticinin başarılı olması mümkün değildir."
İzhak Alaton'dan alıntı yaparak başlamak istedim yazıma. Kah yazıp, kah yazılarına ara veren birisi olarak farklı bir merhaba demek istedim sizlere.
Elbette konumuz Sakaryaspor'un Eyüp maçı olmalıydı. Nereden çıktı İzhak Alaton'dan alıntı cümleler demeyin hemen. Bu ve benzer cümleler kendisinin de değilmiş aslında. Anlatmak istediğini en iyi bu yolla ifade ediyor olmalı ki yazılarında sıklıkla kullanıyor ve kendisini "luzümsuz olmayı" başaran olarak tanımlıyor.
Planlamıştım yazacaklarımı ama galiba istediğim kelimeleri yanyana getirme becerim eksik veya havamda değilim. Sakaryaspor'da görev alanların samimi olduklarıyla ilgili bir endişemin olmadığından dem vuracak oradan da her zaman söylediğim gibi sahipsiz kentin sahipsiz takımına getirecektim konuyu. Süslü kelimelerle cümle kurmanın benim işim olmadığını fark ederek bodozlama anlatayım meramımı.
Takımın saha içinde aldığı skorlar birinci dereceden üzmüyor artık beni. En azından bu yazı için gündem konum da değil. Elbette takımımın kendi sahasında puanlar kaybetmesi beni çok üzüyor ama daha çok üzüldüğüm konu konuşurken sahiplendiğimiz takımın, üç-beş oyuncuya mahkum olması. Ki asıl suçlu oyuncular değil. Hemde hiç.
Bu şehrin ileri gelenlerinden, yönetici koltuğunda oturanlarından, zırt pırt "ortak akıl" muhabbetiyle ortaya çıkanlarından daha büyük üzüntüm yok. Olamaz da. "Marka şehir", "bilmem nesel" dönüşüm falan filan derken, en kolayını seçip var olan markamızın lisans sorununu çözemeyerek takımın sahada alacağı sonuçlara yalandan üzülenler benim derdim. Üzüntüm.
Dün lüzumsuz olması gerekenler işin içine ettiler. Hemde yerlerinin doldurulamayacağını düşünerek. Derdim geçmişi eşeleyip küçük beyinlilerin yanlışlarını yılmaz bir mücadele örneği vererek sürdürmek değil. Siyaset dişlisinin hovardaca harcadığı takımın geleceğini eşelemek hiç değil. İleri bakmak zorundayız.
Şimdi işi gücü bırakıp Murat Bölükbaşı'nın takım dizilişiyle ilgili yanlışlarından, Rauf Batuboylu'nun olmayan parasıyla işe soyunmasından dem vurmak bana yakışmaz. Samimi ve iyi niyetle yola çıktıklarından adım gibi eminim. Öyleyse yapılması gereken yapılmalı. Ve iyi niyetli insanlara neden buradasınız sorusunun yerine kaçak dövüşenlerden hesap sormalıyız.
Büyükşehir ortağı olduğu takımın devlete olan borçlarını, oluşturulacak yeni yönetimde eski futbolculara olan borçları ödemeli. Ondan sonra tartışırız hocanın yanlışlarını. Veya sahada etkili olamayan oyuncunun form durumunu. Yanlış anlaşılmasın; Batuboylu yönetiminin gitmesi falan da değil derdim.
Lige verilecek araya kadar bence gerçek soruna odaklanmalı ve ortak akıl paronayasının ötesine geçmeliyiz. Gerçekçi ve samimi davranarak işe başlayabiliriz. Takıma verdiği desteklerden ötürü Zeki Toçoğlu'na teşekkür ederken, daha fazlasının olması gerektiği hatırlatılmalı. Ardından Süleyman Dişli'ye dönüp "alt yapı tamamda", Sakaryaspor'a alternatif takım oluşturmanın ötesinde bir şeyler yapması gerektiği hatırlatılmalı. Siyasi hamlelerin işe yaramayacağı yüzüne vurulmalı.
Kısacası bu şehrin takımı için tiyatroculara değil, samimi ve iyi niyetli Sakaryalılara ihtiyaç olduğu bilinmekte. Ö yleyse bugünden itibaren gerçeklerden bahsedip sorunu çözmek için mücadele edelim. Mücadele ediyormuş gibi görünmeyelim. Birbirimizi kandırmayalım.

İlk Yorumu Siz Yazın

Yorum Yaz

Lütfen Yorumlarınız Haberin Konusuna Uygun Olsun. Kişisel Sözlü Kelimeler Silinecektir.
Adınız:
E-Posta
Web Site
Başlık:
BBCode:
Yorum:
Güvenlik Kodu:*
	Bu Habere Yazılan Yorumlar Hakkında E-Posta Aracılığıyla Bilgilendirilmek İstiyorum