|
Hüseyin Cumalı, Bizim Sakarya Gazetesi'nde 19 Mayıs kutlamaları sırasında yakaladığı bir detayı okurlarına duyurduğu için küfürlü mail bombardımanına tutulmuş…
Cumalı'nın okurlarına duyurduğu ayrıntı; Atatürk Stadı'ndaki gösteriler sırasında kız öğrencilerin ellerindeki lacivert-turuncu şemsiye…
Biliyorsunuz, lacivert ve turuncu AKP'nin simge renkleri…
Tüm AKP mitinglerinde meydanlar, bu renklere bürünür…
Hüseyin Cumalı da yakaladığı bu ayrıntıyı okurlarına duyurmadan önce Milli Eğitim Müdürü Murat Yazıcı'yı da aramış…
Yazıcı " Öküz altında buzağı aramayın" demiş…
Konuyu köşesine alınca her taraftan organize mailler gelmeye başlamış…
Evet, o şemsiyeler benim de dikkatimi çekti…
Hüseyin Cumalı yerden göğe kadar haklı…
Ben 19 Mayıs gösterilerinin ardından Pazartesi günü il dışına çıktım…
Dolayısıyla o ayrıntıyı çok istememe rağmen yazamadım…
Sonra da unuttum…
Dün Cumalı'nın köşesinde yediği küfürleri okuyunca, Atatürk Stadı'ndaki yanlışlığın organize bir şekilde sürdürüldüğünü fark ettim…
Ben de "öküz altında buzağı aramaya" niyetlendim…
Beyler…
Bu olayın basit bir tesadüf olduğunu kimse söyleyemez…
Lacivert-turuncu renklerin seçilirken neden tesadüfen kırmızı-beyaz, sarı-lacivert, sarı-kırmızı, siyah-beyaz, yeşil-siyah gibi renkler seçilmedi?
Lacivert-turuncu renklerin tercih edilmesi; düpedüz bürokrasinin iktidara şirin görünme hastalığının bir tezahürüdür…
Şemsiyelerin renginin seçimiyle kim ilgiliyse, mutlaka soruşturma açılmalıdır…
Milli Eğitim Müdürü " Öküz altında buzağı aramayın" diyerek bu işten sıyrılamaz…
Derhal bu konuyla ilgili bir soruşturma başlatılmalı ve lacivert- turuncu renklere tutkulu arkadaşlara, bu sevgilerinin(!) nedeni sorulmalıdır…
…
Elinde olanları düşün, olmayanları değil
Tanınmış bir hatip, seminerine 20 dolarlık bir banknotu göstererek başladı. 200 kişinin bulunduğu odaya,
"Bu parayı kim ister?"
diye sordu ve eller kalkmaya başladı. Hatip,
"Bu parayı sizlerden birine vereceğim fakat önce bazı şeyler yapacağım" dedi.
Parayı önce buruşturdu ve dinleyicilere hâlâ bu parayı isteyen var mı diye sordu. Eller yine havadaydı. Hatip bu defa
"Peki bunu yaparsam?"
dedi ve elindeki buruşuk parayı yere attı, sertçe üstüne basıp ezdi, pisletti... Para şimdi pis ve buruşuktu, fakat eller yine havadaydı ve o parayı herkes istiyordu.
Hatip şöyle dedi:
"Arkadaşlarım, bu deneyle çok önemli bir şey öğrendiniz... Burada paraya ne yaptıysam sizin için hiç önemli değildi; onu yine de istiyorsunuz! Çünkü benim ona yaptığım şeyler onun değerini düşürmedi,o hâlâ 20 dolar. Hayatımızda çoğu kez verdiğimiz kararlar veya hayat şartları nedeniyle hırpalanırız. Canımız acıtılır, yerden yere vuruluruz, kendimizi kötü hissederiz... Fakat ne olduğu ya da ne olacağı önemli değil, hiçbir zaman değerimizi kaybetmeyiz!
Temiz ya da pis, hırpalanmış ya da kırılmış, bunların hiçbiri önemli değildir. Seni sevenler senin ne kadar değerli olduğunu her zaman bileceklerdir. Hayatımızın değeri ne yaptığımız veya kimi tanıdığımızla değil kim olduğumuzla alâkalıdır.
Sen mükemmelsin, bunu asla unutma.
Her zaman elinde olanları düşün, olmayanları değil."
İnternetten
Sezai Matur hakkındaki diğer yazılar
|
= Resimli ilanlar
