|
Geçtiğimiz Ocak ayında intihar eden Keramettin Uçak'la 2000 yılında tanışmıştık…
Bir olayla ilgili olarak gözaltına alınmış, birkaç gün Emniyet'te kalmış, çıkarıldığı mahkeme tarafından serbest bırakılmıştı…
Bu gözaltıyı Adapazarı Gazetesi'nde haber yapmıştık…
O zaman Emlak Komisyoncuları Odası Başkanı olan Keramattin Uçak, gazeteye gelerek haberden duyduğu rahatsızlığı dile getirmişti…
Sonra zaman zaman Keramettin Uçak'la görüşmelerimiz oldu…
Uçak'ın her zaman, birileriyle ilgili iddiaları olurdu…
Yanında birileri hakkında yazılmış mektup eksik olmazdı…
Çoğu zaman iddialarının havada kaldığını görmeme rağmen, yine de bir haberci olarak ilişkimi hiç kesmedim…
Makas-1 operasyonunda gözaltına alındığında, Cezaevi'nde intihara kalkıştığında, herkes haberleri gizlerken biz haberlerini, fotoğraflarıyla geniş bir şekilde kullandık…
Buna rağmen cezaevinden çıktıktan sonra, bana karşı en küçük bir soğukluğunu görmedim…
"Sen işini yapıyorsun" diyordu…
Cezaevinden çıktıktan sonra da karşılaşmalarımızda " Önemli bir şeyler anlatacağım, belgeler vereceğim" diye bürosuna davet ederdi…
Gittiğimde ise sıkıntıdan oturduğu yerde oturamaz, mevzuları dağıtırdı…
Ölmeden önce son zamanlarında her karşılaşmamızda "Senle konuşmam lazım. Senle oturmamız lazım" derdi…
İlaç içerek intihara kalkıştığında telefonla aramıştı…
Bana kendisinin intihar edecek kadar aptal olmadığını, zehirlendiğini söylemişti…
Şimdi hatırlıyorum…
Kendisine nedense Ali Kaplan'ın tehdit edip etmediğini sormuştum…
O inanılmaz bir şekilde Ali Kaplan'ın yanlış tanındığını, mükemmel bir insan olduğunu ve bu dünyasına kendisine yardımcı olan tek insan olduğunu, çok iyi bir arkadaşı olduğunu anlattı…
Ben bu telefon görüşmemiz sonrasında Ali Kaplan'ın Uçak'ın yanında olduğunu düşündüm…
Sonra birkaç kez arayarak görüşmek istediğini söyledi…
Ancak bir türlü oturup konuşamadık…
Ölmeden önceki gün akşam saatleriydi…
Bir kişi geldi…
Keramettin Uçak'ın benimle görüşmek istediğini ve işyerine gitmemi istediğini söyledi…
Günün yoğunluğundan bitmiş durumdayım…
Bir taraftan sayfayı hazırlayacağım…
Sonra da köşemi yazacağım…
"Şimdi mümkün değil, yarın görüşürüz" dedim…
Gelen kişi, ayrıldıktan sonra 5 dakika sonra tekrar yanımdaydı…
" O gelsin o zaman, mutlaka görüşmek istiyor" diye Uçak'ın ısrarla benim görüşmek istediğini söyledi…
" Şimdi konuşsam da bir şey anlamam, kafam durmuş, yarın konuşuruz" şeklinde cevap vererek gelen kişiyi geri gönderdim…
Ertesi gün öğleden sonraydı…
Karnım acıkmaya başlamıştı…
Aşağıya iner, yemek yer, sonra Keramettin Uçak'ın işlerine uğrarım diye düşünüyordum…
Arkadaşlar haber verdi…
" Keramettin Uçak kendini vurmuş" dediler…
O an aklıma, zaman zaman bürosunda karşılaştığımız oğlu aklıma geldi…
"İnşallah yaşar" diye düşündüm…
Hastaneye kaldırılan Uçak birkaç gün sonra vefat etti…
Cenazesine gidemedim…
Ayaklarım beni götürmedi…
O günler, Uçak'ın intiharı çok konuşuldu, Uçak'ın ölümüyle ilgili çok şey söylendi…
Uçak'ın durduk yerde intihar etmediği belliydi…
Belli ki, bana da bir şeyler anlatacaktı…
Şimdi öğreniyoruz ki, Keramettin Uçak, bana anlatacağı şeyleri Cumhuriyet Savcılığı'na, yetkili makamlara da bildirmiş…
Sürekli birlikte hareket ettiği arkadaşları telefonlarını dinlemiş, belki de benimle görüşme isteğini bu nedenle telefon açarak değil, adam gönderip iletmişti…
Uçak'ın bana anlatamadığı ve yetkililere ulaştırdığı şikayetler, kendini öldürmeden önce yazdığı mektuplar, bugün Sakarya'yı sarsan operasyonun düğmesine basılmasına neden oldu…
Muhtemelen o büyük sırlara ben sahip olacaktım…
O sırları, taşıyabilir miydim bilmiyorum…
Bazen de kendi kendimi, " Keramettin'le o akşam konuşsaydım, belki intiharını önlerdim" diye suçladığım anlar da oluyor…
Kim olursa olsun, bir insanın ölümü üzüntü vericidir…
Zaman zaman sohbetlerimiz olduğu Keramettin Uçak'ın ölümü beni de üzmüştür…
Artık iş işten geçti…
Bir operasyon gerçekleştirildi…
Emniyet operasyonun artçı şoklarının devam edeceğini bildirdi…
Bakalım bu artçı şoklarda kimler gözaltına alınacak, kimler tutuklanacak?
Sezai Matur hakkındaki diğer yazılar
|
= Resimli ilanlar
