Merhabalar Sezai bey...
Benim ablam da Serdivan'daki Zihinsel Engelliler Okulu'na gidiyor...
Ama bu yeni düzenlemeden dolayı raporu çıkmayacak…
Bu da bizi çok üzüyor…
Bu konuyu şöyle düşünmek lazım:
Biz aklı başında insanlar işimize gidiyoruz, sinemaya gidiyoruz, arkadaşlarımızla vakit geçiriyoruz...
Ve daha bir sürü şey ama onların sosyallikleri sadece okulda oluyor…
Onların gidebildikleri tek yer orası çünkü emanet edebileceğimiz tek güvenli yer...
Ve onlar için de değişiklik oluyor…
Geçen gün okuldan geldi ve saymaya başladı…
Pazatesii…
Salııı….
Çarşambaaa…
Perşembeee…
Cumaaa…
Okula gittiğim günler diye…
"Öğretmenim öğretti" dedi…
28 yaşında ama biz ondan böyle şeyler duyunca mutlu oluyoruz...
Ben yeni mimar oldum…
Bazen diyorum ki; keşke mimar değil lise mezunu olsaydım da ablam da özürlü olmasaydı...
Onlar bizim herşeyimiz…
Onları tüm Türkiye sahiplenmeliyiz...
Ama şimdi şu olanlara bakın...
Başınızı şişirdim ama tekrar tekrar teşekkür ediyorum ilginize ve gazetede yazdığınız yazıya…
***
Cuma gününden bu yana yukarıdakine benzer sayısız mail aldım…
Cuma, Cumartesi, Pazar günleri telefonlarım susmak bilmedi…
Engelli ailelerinin çığlıklarını dinledim…
Onların çilesine tercüman olduğum için teşekkür ediyorlardı…
Onları dinlerken, çoğu kez ağlamamak için kendimi zor tuttum, dudaklarımı ısırdım…
Ama emin olun içim çok ağladı…
"Vur" deyince "öldür" anlayan çapsız bir yöneticinin zulmüne uğramış engelli ailelerin çığlığını yeterince duyuramadığımız için onların çaresizliğini ben de yaşadım…
Yüzlerce, binlerce engelli ailesinin çığlığını duyan olmadı…
Ne bu şehrin siyasetçileri, ne de bu şehrin yetkilileri gazete sayfalarını taşan çığlığı duymadılar…
Belki biz duyuramadık…
Belki bizim ifadelerimiz yetersiz kaldı…
Olmadı, "Dünyayı ben yarattım sanan" bir yöneticinin zulmüne "dur" diyemedik…
Ona "dur" demesi gerekenler, bu zulme ortak olduklarının farkında olamadılar…
Evet Sayın Valim…
Artık bu zulmü görün ve durdurun…
Engelli çocuklara "geri zekalı" diye hitap eden bir kişi o kurumun başında bulunamaz…
O zulme ortak olmak istemiyorsanız, o adamı bir an önce o kurumdan uzaklaştırın…
Bunu yapın ve geceleri gözyaşlarıyla yastıklarını çürüten annelerin bedduasından kurtulun…
Herkesten de ricam, 10 dakikalığına evinizde bir engelli hayal edin…
Bu engelli sizin çocuğunuz olsun, ağabeyiniz olsun, ablanız olsun, kardeşiniz olsun…
Ve onların okula gitmesinin engellendiğini düşünün…
Düşünün…
Düşünün…
Düşünün…
…

Keşke 10 İsen'imiz olsaydı…

Prof. Dr. Mustafa İsen, bürokrasinin en üst makamı olan Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği gibi önemli bir görevde…
Onca yoğun mesaisi arasında memleketi Sakarya'nın geleceği için vakit ayırıyor...
Öncülüğünde kurulan Turizm ve Kent Konseyi'nin düzenlediği gezi için 2 gününü ayırıp, bizzat davet edilen yazarlarla adım adım Sakarya'yı geziyor…
Sanki bir turist rehberi gibi gezi yazarlarına, tur operatörlerine Sakarya'yı anlatıyor…
İsen hiç görevi olmadığı halde bunları yapıyor…
İstese hafta sonu O da başkaları gibi gider, bir tatil beldesinde keyif çatar…
O keyif çatmak yerine doğup, büyüdüğüm memleketime bir faydam olur mu diye çırpınıyor…
Ben kendi payıma 2 günlük gezinin sadece yarım gününe katılabildim…
Geyve ve Taraklı'da İsen'in Sakarya'nın tanıtımı için nasıl çabaladığını gördüm…
Diğer ilçeleri de arkadaşların yaptığı haberlerden takip ettim…
Daha önce de yazmıştım ama bir kez daha net bir şekilde gördüm…
Prof. Dr. Mustafa İsen bu şehir için bir kazanç…
Bu sözümden hiçbirileri nem kapmaya çalışmasın…
İsen'in Sakarya'da siyaset yapmak gibi bir niyeti yok…
O sadece elindeki gücü çok sevdiği Sakarya'sı için kullanıyor…
Keşke Ankara'da 1 değil de 10 Mustafa İsen'imiz olsaydı…
Bugün Sakarya olduğundan çok farklı olurdu…
…

İlk Yorumu Siz Yazın

Yorum Yaz

Lütfen Yorumlarınız Haberin Konusuna Uygun Olsun. Kişisel Sözlü Kelimeler Silinecektir.
Adınız:
E-Posta
Web Site
Başlık:
BBCode:
Yorum:
Güvenlik Kodu:*
	Bu Habere Yazılan Yorumlar Hakkında E-Posta Aracılığıyla Bilgilendirilmek İstiyorum