Daha önce de İlker Yağcıoğlu için bir şeyler yazmak gelmişti içimden.Bunu çok arzu etmiş, planlamış ama kısacık zaman içinde yazacak fırsatı bir türlü yakalayamamıştım. Şimdi aynı duygu ve düşüncelerle her yönüyle takdir ettiğim Engin İpekoğlu için yazmak ama bunu ertelemek istemiyorum..!
1985-86 sezonunda buna benzer bir ölüm-kalım savaşını Engin'le birlikte yaşamıştık..!
Sakaryaspor; muhteşem kadrosuna rağmen lig'in ilk yarısını yanlış hatırlamıyorsam 7 puanla ve son sırada tamamlamıştı. O günlerde İlker Yağcıoğlu henüz genç takım oyuncusu olarak mücadele verirken, bugünün Teknik Direktörü Engin İpekoğlu takımın kalecisiydi. Sakaryaspor aynı sezonun ikinci yarısına inanılmaz bir mücadele ile damga vurarak averajla Lig'den düşerken, kadrodaki oyuncuların tamamı verdikleri mücadele ile Sakaryaspor tarihine kişilikleri ve sporcu kimlikleri ile isimlerini yazdırdılar.
   Son Zonguldak maçının ardından tüm futbolcuların soyunma odasında göz yaşı döküşlerine bizzat tanıklık ettim. Yine aynı hafta içerisinde aynı futbolcuların '' bu takımı nasıl düşürdüysek, öyle çıkaracağız.'' deyip, adeta karşılıksız sözleşmelere imza koyduklarını da biliyorum. Sonra Başkan Erkal Etçioğlu yönetimi ve sevgili hocam Necdet Niş liderliğinde ve transferini bizzat benim yapmaktan her zaman gurur duyduğum (şu an Engin İpekoğlu'nun yardımcısı) kaleci Neşet'in de aramıza katılması ile şampiyonluğa yürüyüşümüzün destanını yine aynı sporcular yazdılar. Yaklaşık 75 golü kalesinde gören Engin İpekoğlu o zaman da kendisine '' artık işin bitti..!'' diyenlerin karşısına '' hayır ben bir yere gitmiyorum..'' diye dikilişi hala hatırımdadır..! Engin o günlerde'' bir yere gitmiyorum..'' dedi ama bir sezon sonraki inanılmaz başarısı onu önce Beşiktaş'a ve sonra milli takıma, kaleyi  paylaştığı şimdiki kader arkadaşı Neşet'i de Fenerbahçe kalesine ve spor tarihimize taşıdı. Şimdi bu ikili, adı Sakaryaspor tarihinde hep sevgi ve takdirle anılan Erol Kolcu ile birlikte Sakaryaspor tarihinin yaşanan en büyük enkazlarından birini temizlemek için mücadele veriyorlar. Öncelikle haklarını teslim etmek ve bu çocukların Sakaryaspor'luluk ruhundan hiç ama hiç şüpheye düşmemek gerekiyor.Bu saatten sonra '' artık hiçbir teknik adam bu takımın başına geçmeye cesaret edemez'' denilen noktada görevi kabul etmeleri kaynağını, yeşil-siyah formaya ve hiç şüphesiz Sakarya şehrine ve insanına karşı duydukları sevgi ve bağlılıktan almaktadır.
Her üçü de Türk futbolu'nu ve futbolcusunu yakından tanıyan spor adamları olarak ellerini taşın altına birlikte sokmuş ve Sakaryaspor için mücadeleden kaçınmamışlardır.Bu örnek bir davranış olarak değerlendirilmeli ve öyle hatırlanmalıdır. Yine bugün eleştiri oklarının hedefi haline getirilmek istenen yönetim kurulu içerisinde de, yıllardır inanılmaz mücadelelerine tanıklık ettiğim insanlar bulunmaktadır.
Neredeyse hiç hazırlıksız yakalandıkları bir devir teslimden sonra üstlerine yıkılan enkazın vahametini kavrayan yönetimin, önceki gün kaybedilen maç sonrası el ele tutuşarak vermeye çalıştığı mesaj; Engin İpekoğlu'nun yıllar önce söylediği '' ne olursa olsun buradayız, bir yere gitmiyoruz..'' anlamını çağrıştırıyordu..
Sonuçta; er ya da geç yeni bir efsane yazmak için çalışacaklarından kimsenin en küçük kuşkusunun bulunmaması gerekir. Kaybeder ya da kazanırız ama biliriz ki bu çocuklar ellerinden gelenin en iyisini katıksız bir sevgi ve bağlılıkla yaparlar...
Ve hiç şüphesiz yine biliriz ki bugün yaşananlardan onlar sorumlu tutulamaz..!

İlk Yorumu Siz Yazın

Yorum Yaz

Lütfen Yorumlarınız Haberin Konusuna Uygun Olsun. Kişisel Sözlü Kelimeler Silinecektir.
Adınız:
E-Posta
Web Site
Başlık:
BBCode:
Yorum:
Güvenlik Kodu:*
	Bu Habere Yazılan Yorumlar Hakkında E-Posta Aracılığıyla Bilgilendirilmek İstiyorum