|
Benim devletim her zaman gereğini yapmıştır
Sakarya'da 17 Ağustos depremi öncesi ve sonrası diye bir kavram oluştu.
Depremle beraber bir kısım Adapazarlı canını, sağlığını, psikolojisini, evini, yerini, yurdunu ve işi kaybetti.
Bu insanlarımız depremzededir.
Ama başka bir kısım ise tam ama tam tersine depremle beraber malı götürdü. Deprem zamanı kredi aldılar. Devlete iş yaptılar. Tezgahını uydurup bir şekilde köşeyi döndüler.
Bu insanlarımız da depremzadedir.
Kısacası… Deprem kimini taradı. Kimine yaradı.
17 Ağustos depremi sonrasında devlet her ne kadar birileri kabul etmese de, üzerine düşen görevin büyük bir bölümünü yaptı. Ölen vatandaşını enkazdan çıkarttı. Yaralıları tedavi ettirdi. Enkazı kaldırdı. Çadırını kurdu. Sıcak yemeğini verdi. Prefabriklerini yaptı. Kalıcı konutları tamamlandı.
Bunların büyük bir bölümüne de dış dünya ve yardımsever Türk halkı katkıda bulundu. O günleri çok da irdelemek istemiyorum. Yapılan yanlışlarda olmuştur ama acısıyla tatlısıyla geçmişte kaldı. Yapılan büyük hatalar ise tarih sayfalarında yerini aldı. Gün gelir, kim yanlış yaptı ise karşısına konur.
Şimdi gelelim mevzuya...
O kötü günlerde devlet ve gönüllü kuruluşlar tarafından kurulan Dernekkırı prefabrik köyü var. Hani deprem zamanı insanların başını sokmak için yarıştığı prefabrik köy… Hani sıcak bir yuva özlemini, o zamanlar dindiren prefabrikler. Hani yeni doğan bebeklere sıcak bir yuva olan prefabrikler.
Cumhurbaşkanı’nı, Başbakan’ı, Bakanları, sivil toplum örgüt liderlerini ve yabancı konutları ağırlayan prefabrikler...
Şimdi soruyorum?
Depremzedenin villası denilen prefabrik köylere bu günlerde hiçbir devlet yetkilisi gitti mi? Sık sık basın ordusunu peşine takan beyler son zamanlarda Dernekkırı prefabrik köyüne gitti mi? Peki bu köydeki yaşam standardını bilen var mı?
Durun. Ikınıp durmayın. Ben söyleyeyim.
Rezalet. Tam bir rezalet… Çöpler yerlerde, otlar büyümüş, lağımlar taşmış, yollar gitmiş, prefabrikler yamalı bohça gibi, sular pislik akıyor, çocuklar uyuz köpeklerle oynuyor, pislik, mikrop almış başını gidiyor.
Ekonomik kriz ve çaresizlik, işsizlik diz boyu...
Tabi bir de tembellik var.
Herkesi zan altında bırakmayım. Çalışanlar zaten belli oluyor. Ama bazıları var ki, tembellikten yosun bağlamış. Yakmış amcam sigarasını oturuyor bütün gün kahvenin önünde... Sorsan iş yok. Hıyar senin ayağına kim iş getirir. Kaldıracaksın o nazik kıçını iş arayacaksın. Prefabrik önünde otururken sana kim iş getirir ki... Bir de bu beyler her işi beğenmiyorlar. Ben bunlara değil de ailelerine, çocuklarına üzülüyorum.
Aslında birçoğu zevkinden oturmuyor. Bu ortamı da hak etmiyorlar.
Gidin ve görün. Kararı siz verin.
Bakın beyler...
Bana sorarsanız bugünden tez orayı kaldırın derim. Çünkü Dernekkırı prefabriklerinde insanoğlunun sağlık ve hijyen koşullarda barınacağı bir ortam yok. Bir çocuğun o ortamda gerek psikolojik, gerekse sağlık açısından bulunması bence sakıncalıdır.
Ama birilerinin güttüğü, “Hizmet vermeyelim. Pislik ve kokudan burada oturanlar kaçar gider” düşüncesiyle bu işler olmaz. Vatandaşların prefabriklerden gitmesi için hizmet götürmediğiniz köyde, çocuklarda kadınlarda yaşıyor. Engelli ve mağdur insanlarda yaşıyor.
Bakın…
Bu insanlar 3 aylık kira yardımı mı verirsiniz? Ya da başka bir formül mü bulursunuz bilmem, uzman sizsiniz.
Ama ya adam gibi hizmet verin, insanlar insan olduğunu anlasın ve insanca yaşasın.
Ya da kaldırın bu prefabrikleri bu rezalet, bu rezillik bitsin.
Türkiye Cumhuriyeti devletine yakışmayacak hareketlerde bulunmayın.
Benim devletim her zaman gereğini yapmıştır.
Hüseyin Cumalı hakkındaki diğer yazılar
|
= Resimli ilanlar
